Dziś kończymy 5 miesięcy wspólnej egzystencji i zdecydowanie mamy się czym pochwalić. Mania podciąga się, obraca, piszczy, a do tego jest najweselszym bobasem na świecie. Żeby ją rozbawić wystarczy zrobić trrrrrrr, albo otworzyć szeroko oczy, zapiszczeć kurczakiem lub łaskotać się i na długo mamy motyw do śmiania się do rozpuku. Jednak noce przespane w niemal całkowitym spokoju to nasza najważniejsza umiejętność. Budzimy się przeważnie raz, w porywach do trzech razy, półprzytomny tatuś przewija córę, zaspana mama karmi i... wszyscy znów zasypiają. Tym sposobem pół nocy gnieździmy się wszyscy troje w jednym łóżku, ale na reformy i w tym temacie przyjdzie czas niebawem. Ważne, że nie ma konieczności urządzania sobie nocnych zabaw i noszenia na rękach, bo przecież o 7 budzi się Amelka, dla której mało istotne są nocne przeboje rodziców. Wstajemy i koniec. Więc my mówimy Marysi: śpimy i koniec.
Dla wszystkich sfer rodzinnego życia w niezachwianym zdrowiu fizycznym i psychicznym fundamentalne jest wielkie osiągnięcie mamy: niejedzenie. Trzymanie diety jest dramatycznie trudne kiedy było się wychowywanym na słodyczach i byle jakim jedzeniu bez świadomości konsekwencji zdrowotnych. Od pewnego czasu moje preferencje kulinarne zmieniły się kategorycznie w kierunku zdrowej diety i teraz staram się konsekwentnie spełniać jej wymogi. Niestety pewne niezależne czynniki są dla mnie poważną przeszkodą. Najważniejsze jednak, że od kilku dni moja wstrzemięźliwość zaowocowała dobrym samopoczuciem Marysi bez bólu brzuszka i zaczerwienienia skóry. Ma teraz śliczną buźkę bez skaz, aż nie mogę się napatrzeć.
